Als het gaat om elektronisch ontwerp, is het breadboarding een circuit het leuke gedeelte – de flow van de creatieve sappen, delen komen en gaan, jumpers bouwen in een verwarde puinhoop, maar het is alles waard wanneer het circuit eindelijk tot leven komt. Dan komt het “wat heb ik gedaan?” Fase, waar je het circuit hebt bereikt om precies te documenteren hoe je het hebt gebouwd. Als er maar een betere manier was.

Dankzij [Nick Bild] is er, in de vorm van de “Schematic-O-Matic”, die gericht is op het automatiseren van het breadboarddocumentatieproces. De truc gebruikt een breadboard waar elke busbar is verbonden met een IO-pin op een ARDUINO-verschuldigde. Een programma loopt door elk punt op het breadboard, met een continuïteitstest om te zien of er een jumper is die hen verbindt. Een Python-programma gebruikt vervolgens de verbindingslijst, samen met enige basisinformatie over waar componenten in het bord zijn aangesloten, om een ​​Kicad-schema te genereren.

[Nick] geeft toe dat de schema’s op dit punt ruzie zijn, en dat het een beetje ongemakkelijk is om sommige componenten te verwijderen, zoals ICS, van het breadboard eerst om valse metingen te voorkomen. Maar dit lijkt een van die dingen waar 80% van het werk automatisch wordt gedaan en zich zorgen maakt over de rest later een grote overwinning is. Bovendien kunnen we een pad naar voren zien naar automatische IC-sondering, en zelfs meten van passieve componenten. Maar zelfs zoals het is, is het een geweldig hulpmiddel.